I Bliskie Spotkania Chrześcijan i Żydów w Krakowie

wdk male

Debata pomiędzy biskupem krakowskim Grzegorzem Rysiem a filozofem i działaczem społeczności żydowskiej prof. Stanisławem Krajewskim będzie głównym wydarzeniem I Bliskich Spotkań Chrześcijan i Żydów w Krakowie, na które zapraszają Polska Rada Chrześcijan i Żydów, Klub Chrześcijan i Żydów „Przymierze” oraz Stowarzyszenie im. Jana Karskiego. Spotkanie odbędzie się 5 maja (poniedziałek) w kościele św. Katarzyny przy ul. Augustiańskiej 7 (kaplica św. Doroty). Początek o godzinie 18.30.

 

Rozmowa odbędzie się pod hasłem „Tikun olam i Ewangelia Błogosławieństw – Żydów i chrześcijan powinności wobec świata”. Punktem wyjścia debaty będzie refleksja dotycząca stałej obecności cierpienia, okrucieństwa i zła w ludzkim życiu. Dyskutanci będą zastanawiać się, dlaczego po doświadczeniu Zagłady świat niewiele się nauczył i niewiele się zmienił, oraz co Żydzi i chrześcijanie mogą robić, aby ograniczyć występujące na świecie zło.

 

Debatę poprzedzą komentarze do Psalmu 51 wygłoszone przez Zofię Radzikowską, działaczkę krakowskiej społeczności żydowskiej oraz s. Krystynę Klarę ze Zgromadzenia Małych Sióstr Jezusa. Artystyczną częścią wydarzenia będzie występ wokalistki Agnieszki Kowalczyk z akompaniamentem gitarzysty Witolda Górala.

 

Spotkanie poprowadzą: Bogdan Białek – współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów oraz prezes Stowarzyszenia im. Jana Karskiego i Janusz Poniewierski – prezes Klubu Chrześcijan i Żydów „Przymierze”.

 

Spotkania chrześcijańsko-żydowskie od trzech lat odbywają się w Kielcach, od 2013 roku w Warszawie, zaś majowe spotkanie zainauguruje te cykliczne wydarzenia w Krakowie. Natomiast w czerwcu po raz pierwszy Spotkania odbędą się w Białymstoku, zaś w listopadzie w Sandomierzu. W każdym miejscu mają one inną formułę i częstotliwość, a także różnych partnerów organizacyjnych, choć wszędzie inicjatorami i głównymi organizatorami są Polska Rada Chrześcijan i Żydów oraz Stowarzyszenie im. Jana Karskiego. Wspólny jest także cel Spotkań. Jest nim stworzenie przestrzeni do praktykowania dialogu międzyreligijnego jako spotkania ludzi – ich wrażliwości, doświadczenia i świadectwa.